Omdat opvoeden zoveel méér is dan je kind verzorgen. Meer dan leren netjes ‘dankuwel’ te zeggen bij de bakker of dat je altijd een handje moet geven bij binnenkomst. Het gaat niet alleen om normen en waarden bijbrengen of altijd consequent zijn. Niemand is altijd consequent. En hoe graag we dat ook zouden willen, of hoe goed dat ook is voor kinderen; we zijn mensen! Je bent een moeder aan wie de zorg van je kind(eren) is toevertrouwd. Maar je bent bovenal een mens, een vrouw, een meisje, een dochter.
Een vrouw met onzekerheden, talenten, patronen, blinde vlekken, een cyclus, wensen, dromen. Zacht en liefdevol op fijne dagen, maar ook boos of gemeen op minder goede dagen. Open en hartelijk en vol energie om te verzorgen en geven, maar ook op dagen klein en kwetsbaar en verlangend naar steun en een liefdevolle arm die het even van je overneemt.
Kortom, je bent alles.
Alles is er, in jou.
Door al deze facetten mee te nemen in je moederschap kun je vanuit mededogen naar jezelf, je partner en je kinderen kijken. Geef je jezelf de vrijheid om die ene dag vol vuur de dag door te stralen, en de andere dag wat lauw en kalmpjes door te kabbelen.
Opvoeden is dan niet meer het droge verantwoordelijkheid dragen voor de normen en waarden bijbrengen aan je kinderen. Nee, opvoeden wordt een rijke verdieping in je leven.
Door jezelf de tijd en ruimte te geven om zo nu en dan uit het zorgen en het doorgaan te stappen en van een afstandje te kijken naar jouw gezin en de behoeften die daar zijn: wat is jouw behoefte? Wat zie je aan je kinderen?
Door afstand te nemen geef je ruimte. Ruimte aan je kinderen om zichzelf te laten zien. Door het terughalen van hoe de zwangerschap en geboorte verliepen en dit te delen met andere moeders. Door met gesloten ogen je kind voor je te zien. Door te tekenen, te zingen, te luisteren naar andere moeders die net zo kwetsbaar en krachtig zijn als jij, en dat in de veiligheid van de kring kunnen delen.