Inspiratie

Aan het werk met jezelf

Het is belangrijk om als opvoeder goed voor jezelf te zorgen. Pas dan kan je ook goed voor je kinderen zorgen.

Een afspraak met jezelf maken is een van de lastigste dingen die er is, voor anderen doen we de dingen zoveel gemakkelijker. Maar dat is niet altijd prettig. Dan ga je aan jezelf voorbij.

Bij het opvoeden van kinderen ben je ontzettend op jezelf teruggeworpen. Hoe prettig is het dan om dit samen met andere moeders te delen en door actief een scholingsweg te gaan. Zodat er steeds een moment is waarop je bewust aan het werk bent; met jezelf! Om jezelf te herinneren wie je bent, waar je staat en gewoon… hoe het met je gaat.

Om te snoeien, te groeien en te bloeien!

Het geboorteverhaal spreekt in beelden

Degenen die opgegroeid zijn met sprookjes weten hoe de taal van het beeld binnen komt en blijft hangen. Als kind genoot je van de verhalen, als volwassene zie je de sprookjes in een heel ander licht; ze hebben zo ontzettend veel in zich!

Motieven, metaforen, beelden. Er zijn vele lessen uit te trekken. Voor kinderen gebeurt dat in het onderbewuste. Door veel sprookjes te horen groeit in hun een steeds groter vertrouwen in het leven. De beelden van zon en maan, goud en zilver, ganzen, pek of diepe wateren resoneren met de beelden in hun wezen.

De kleermaker als het beeld van de mens die uit kleine lapjes met fijne steekjes het levenslot aan elkaar naait en met slimheid en opgewektheid overal een oplossing voor vindt.
Vrouw Holle als godin van de aarde en van leven en dood.
Het getal 7 (De zeven raven, de zeven geitjes) wordt geassocieerd met de zeven planeten, de zeven kleuren van de regenboog.

Een beeld interpreteren is een subjectieve aangelegenheid. Immers, de luisteraar luistert met heel zijn hart en neemt daarin zijn eigen ervaringen, kennis, gevoelens mee. Zo kan het beeld voor die persoon gaan spreken.

Ook in omgekeerde weg liggen de beelden verborgen. Een kindertekening, een zelfgeschreven verhaal, een toneelstukje, dans, zelfverzonnen lied… wanneer je hierin de beelden gaat horen en zien, voel je ineens hoe het kind tot je spreekt! Hoe het beelden geeft aan dat wat er in hem of haar leeft.

Niet alleen bij kinderen werkt het trouwens zo, want ook wanneer een volwassene penseel of krijt ter hand neemt komt bovendrijven wat onder de dagelijkse gang van zaken lag te sluimeren. Hier werkt de kunstzinnig of creatief therapeut mee.

Zo kun je ook naar een geboorteverhaal kijken. Welk beeld ligt verborgen in het gegeven dat je overrompeld werd door de zwangerschap? Dat je naast de blijdschap van deze grote verrassing ook angst voelde? Of misschien zelfs een lichte tegenzin?

Hier is geen kant-en-klaar antwoord voor de vinden. Het interpreteren is subjectief schreef ik net al, dus is alleen de persoon in kwestie bij machte het beeld te vinden dat bij zijn of haar leven klopt. Dat een antwoord of inzicht in zich draagt. Wel kunnen we voorbeelden geven en zo samen zoeken naar de metafoor.

Is het beeld herkenbaar van dit kind, dat je wel vaker verrast en in de war brengt? Dat jouw verwachtingen opschudt? Of klopt het meer voor jou dat je op zielsniveau diepgelukkig was, omdat je direct voelde dat jullie bij elkaar hoorden te komen dit leven. Maar dat je in het hier en nu de moeilijkheden ervaarde die de blijdschap in de weg stonden? Het zou ook kunnen dat je ervaart dat de lichte tegenzin een voorvoelen was van de weg die jullie samen te gaan hebben in dit leven. En waar je op zielsniveau ‘wist’ dat dit een weg vol hobbels zou gaan worden.

Om bij het voorbeeld van de verrassende zwangerschap te blijven: welk beeld brengt dit kind met zich mee? Wil het zó graag op aarde komen dat het dwars door alle bezwaren heen komt, heeft het een reden om op dat moment te komen? Of zou het zelf ook wat overrompeld zijn door de snelle komst en was de schrikreactie van de ouders een spiegeling van wat er zich in de ziel van het kind afspeelde?

De beelden gaan voor je spreken als je je open stelt om ze te zien in het licht van de opvoeding. Herken je de lichte tegenzin in het hier en nu, bijvoorbeeld met onverwachte heftigheden die jouw plannen in de war gooien? Herken je in je kind het overrompeld zijn door de levenskrachten die door hem of haar heen stromen? Schrikt het van zichzelf, trekt het zich dan terug?

Dit beeld vertelt je iets. Je kunt gaan zien dat jullie dus keer op keer in de weerstand stappen en ieder zich in zijn eigen omheining verschanst. Nu je dit ziet is het al veranderd, want het heeft het licht en de lucht van het bewustzijn ontvangen. En langzaam kan zo’n ontstaan patroon zich ontwikkelen. In eerste instantie komt de herkenning achteraf (‘daar was de weerstand weer’) en door hier innerlijk mee aan het werk te gaan kom je op het punt dat je het aan voelt komen en volledig in het moment kunt beslissen een andere rol in te nemen.

Het geboorteverhaal is een ontwikkelingsverhaal!

Vrouw, meisje, moeder, dochter.. je bent alles!

Omdat opvoeden zoveel méér is dan je kind verzorgen. Meer dan leren netjes ‘dankuwel’ te zeggen bij de bakker of dat je altijd een handje moet geven bij binnenkomst. Het gaat niet alleen om normen en waarden bijbrengen of altijd consequent zijn. Niemand is altijd consequent. En hoe graag we dat ook zouden willen, of hoe goed dat ook is voor kinderen; we zijn mensen! Je bent een moeder aan wie de zorg van je lieve kind(eren) is toevertrouwd. Maar je bent bovenal een mens, een vrouw, een meisje, een dochter.

Een vrouw met onzekerheden, talenten, patronen, blinde vlekken, een cyclus, wensen, dromen. Zacht en liefdevol op fijne dagen, maar ook boos of gemeen op minder goede dagen. Open en hartelijk en vol energie om te verzorgen en geven, maar ook op dagen klein en kwetsbaar en verlangend naar steun en een liefdevolle arm die het even van je overneemt.

Kortom, je bent alles.

Alles is er, in jou.

Door al deze facetten mee te nemen in je moederschap kun je vanuit mededogen naar jezelf, je partner en je kinderen kijken. Geef je jezelf de vrijheid om die ene dag vol vuur de dag door te stralen, en de andere dag wat lauw en kalmpjes door te kabbelen.

Opvoeden is dan niet meer het droge verantwoordelijkheid dragen voor de normen en waarden bijbrengen aan je kinderen. Nee, opvoeden wordt een rijke verdieping in je leven.

Door jezelf de tijd en ruimte te geven om zo nu en dan uit het zorgen en het doorgaan te stappen en van een afstandje te kijken naar jouw gezin en de behoeften die daar zijn: wat is jouw behoefte? Wat zie je aan je kinderen?

Door afstand te nemen geef je ruimte. Ruimte aan je kinderen om zichzelf te laten zien. Door het terughalen van hoe de zwangerschap en geboorte verliepen en dit te delen met andere moeders. Door met gesloten ogen je kind voor je te zien. Door te tekenen, te zingen, te luisteren naar andere moeders die net zo kwetsbaar en krachtig zijn als jij, en dat in de veiligheid van de kring kunnen delen.